Troć jest rybą typowo dwuśrodowiskową. W rzekach składa ikrę i tam rośnie narybek, w morzu natomiast żerują i dojrzewają do tarła dorosłe ryby. Na tarło wstępuje troć prawie do wszystkich rzek zlewiska Morza Bałtyckiego, w zasadzie już od lutego, ale nie od razu ciągnie w górę rzeki. Przez jakiś czas pozostaje w przyujściowych odcinkach rzek, powoli przystosowując się do zmienionych warunków środowiska. W tym czasie zmienia barwę z jasnej na ciemniejszą. U samców ponadto dolna szczęka przybiera kształt haka, co uniemożliwia zwarcie szczęk. Następnie ryba wędruje powoli w górę rzeki. Główny ciąg troci na tarliska przypada na miesiące jesienne. Tarło rozpoczyna się w październiku i trwa do grudnia. Najczęściej odbywa się w listopadzie, w miejscach gdzie dno jest żwirowe, szybki prąd, a woda czysta i dobrze natleniona, o temperaturze poniżej 8-107C. Samica składa ikrę w ilości 2 tys. ziaren na kg masy ciała (o średnicy 5,6 mm).

Podczas wędrówki w górę rzeki troć pokonuje wiele przeszkód w postaci spiętrzeń i progów wodnych. Wytrwałość ryb pod tym względem jest zadziwiająca. Przeszkodę pokonują często po kilku nieudanych próbach, nabierając sił i rozpoczynając walkę z następną, pokonują przeszkody o wysokości 1-2 m.

W czasie wędrówki na tarliska ryby nie pobierają pokarmu, lecz korzystają z zapasów zmagazynowanych w tkankach. W tym czasie kurczy się przewód pokarmowy, następują zmiany w wątrobie i innych organach, a procesy trawienne ulegają zanikowi. Po tarle wychudzone i osłabione ryby, zwane keltami, spływają do morza. Wczesną wiosną (marzec-kwiecień) ze złożonej ikry wykluwa się wylęg. Młode trocie spędzają w rzece 1-3 lata i w postaci 15-20-centymetrowych smoltów spływają do morza. Po rocznym, dwu lub trzyletnim pobycie na morskich żerowiskach trocie zbliżają się do rzek, w których się urodziły lub jaka smolty zostały wpuszczone, i wyruszają na wędrówkę rozrodczą w górę rzeki, rozpoczynając kolejny cykl życiowy.

W Polsce troć wędrowna wstępuje na tarło już zasadniczo tylko do rzek pomorskich, bezpośrednio wpadających do Bałtyku (Łeba, Łupawa, Słupia, Wieprza, Parsęta). Wskutek wzrastającego zanieczyszczenia wód, pogłowie troci maleje z roku na rok.

Troć łowi się od lutego do sierpnia, głównie na spinning. W okresie przedwiośnia łowi się sztuki wracające z tarła, wówczas troć żeruje i atakuje błystkę. Po okresach silnych sztormów na Bałtyku troć wchodzi również do przyujściowych odcinków rzek na żerowiska. Jest to tzw. srebrniak. Można go spotkać również wczesną wiosną. W miesiącach letnich natomiast jest troci w rzekach coraz więcej, lecz nie żeruje. Trudno jest więc tak ją sprowokować, by pochwyciła błystkę. Latem szuka się jej w górnych partiach rzeki.

Podczas połowu troci ważną rolę odgrywa poziom wody w rzece. Wystrzegać się należy fali roztopowej, w której wędkowanie staje się koszmarem. Płynąca kra również uniemożliwia wędkowanie. Za najkorzystniejszy uważa się wyższy od średniego stan wody, natomiast niski poziom zmusza ryby do szukania pewniejszych kryjówek i są one wtedy znacznie ostrożniejsze. Zachmurzenie nie wpływa na wyniki połowów. Troć można spotkać w czasie słonecznego dnia, podczas odwilży, w deszczu oraz w mroźnej śniegowej zawiei.

Sprzęt do połowu troci powinien być lekki, a równocześnie wystarczająco wytrzymały i niezawodny. Na wyprawie trociowej wykonuje się setki, jeśli nie tysiące rzutów. Z tych więc względów wędzisko powinno mierzyć 2,4-—2,7 m, być o sztywnej akcji. Dłuższe wędzisko ułatwi posługiwanie się nim w dość mocno zakrzewionych brzegach pomorskich rzek. Kołowrotek o stałej szpuli z zapasem 100 m żyłki o przekroju 0,22 - 0,28 mm dopełnia ekwipunek. Jako przynęty używa się błystek wahadłowych, obrotowych oraz woblerów. Wskazany kolor błystek: miedziany lub mosiężny, raczej matowy. Mniej skuteczne są błystki błyszczące. Z obrotówek poleca się wielkości nr 3-4 i większe. Troci szuka się w głębszych, zacienionych miejscach, pod zwisającymi gałęziami nadbrzeżnych drzew i krzewów, w pobliżu zatopionych przeszkód wodnych. Przynętę prowadzi się wolno, tuż nad dnem. Hol dużej troci jest trudny walczy do końca.
Okres ochronny troci wędrownej. ze względu na odbywanie wędrówek, jest zróżnicowany. I tak, regulamin mówi, że:

W Wiśle i jej dopływach powyżej zapory we Włocławku obowiązuje zakaz połowu od 1 października do 31 grudnia przy czym dodatkowo w Wiśle i dopływach powyżej zapory we Włocławku troci nie wolno łowić w żaden czwartek, piątek, sobotę ani niedzielę w ciągu całego roku. Podobny zakaz obowiązuje poniżej Włocławka od początku marca do końca sierpnia, tam też okres ochronny jest przesunięty i obowiązuje od 1 grudnia do końca lutego.

Wymiar ochronny dla troci wędrownej wynosi 35 cm, zaś dzienny limit połowu = 2 sztuki (łącznie z trocią jeziorową).