Karp
W wodach naszych występują karpie dzikie pełnołuskie oraz hodowlane, mające ułuszczenie szczątkowe tzw. lustrzenie, lub całkowicie pozbawione łusek "nagie". Karp hodowlany jest tak popularny, że nie trzeba go opisywać. Dziki karp (sazan) różni się od niego nie tylko ułuszczeniem całego ciała, ale i bardzo wysmukłą budową tułowia. Osiąga niebagatelny ciężar -30 kg przy długości ponad 1 m.
Karp hodowlany często przedostaje się do wód otwartych. Po kilku pokoleniach coraz bardziej staje się podobny pod względem wyglądu oraz sposobu bytowania do karpia dzikiego.
Karpia można znaleźć w wodach spokojnych, niezbyt głębokich, dobrze nagrzanych. Przybrzeżne partie wód o dnie mulistym, pokryte roślinnością wodną są miejscem jego żerowania. Często zdradza on swoją obecność wygrzewając się na słońcu tuż pod powierzchnią wody.
Nieraz zachodzi konieczność odpowiedniego przygotowania łowiska przez wyrwanie grabiami na pewnym. odcinku wodorostów oraz podsypanie piasku, aby przynęta nie grzęzła w mule. Wielka ostrożność w podchodach jest niezbędna.
Pokarm naturalny karpia składa się z drobnej fauny wodnej występującej w mule lub na łodygach roślin. Nie gardzi ziarnem i nasionami wodorostów. Łatwo przyzwyczaja się do takich pokarmów jak kukurydza, ziemniaki, groch, łubin, ciecierzyca nęcenie więc znacznie podnosi skuteczność jego połowu na wędkę.
Zestaw wędkowy musi być odpowiednio mocny: wędzisko dosyć długie, średnio elastyczne; żyłka O,25-0,30 mm, długość przynajmniej 150 m, nawinięta na dobry kołowrotek; haczyk kuty nr 1-3 na nieco cieńszym przyponie; spławik możliwie czuły i niejaskrawy, tak wyregulowany, aby przynęta ledwo dotykała dna. Obecnie na wielu łowiskach komercyjnych zaleca się stosowanie wytrzymałej plecionki, ze względu na dość pokaźne rozmiary tych ryb, gdzie żyłki zwyczajnie nie wytrzymują oporu jaki stawia ryba podczas holu.
Za przynętę służą wszelkie dżdżownice, ziemniaki, groch, mięso raka, kukurydza, należy zwrócić uwagę na dokładne ukrycie haczyka.
Bardzo ostrożnie podchodzi do przynęty. Najpierw ją próbuje. Nie należy więc reagować na małe ruchy spławika. Dopiero gdy zacznie on wyraźnie się zanurzać w wodzie, nadchodzi właściwy moment zacięcia.
Ryba ta żeruje przez cały dzień z wyjątkiem południowych godzin skwarnego lata. Jest bardzo wrażliwy na raptowne zmiany temperatury przy jej spadku przestaje pobierać pokarm. Poławiany jest od połowy maja do września, najlepszymi jednak miesiącami połowu są lipiec i sierpień.
Karp jest bardzo silna rybą. Walka z nim jest niezwykle emocjonująca. Zaciętą rybę należy starać się odciągnąć od wodorostów i nie dopuścić , aby wbiła się ona głową w muł, gdyż wówczas żyłka narażona będzie na przecięcie ostrą krawędzią ciernistego promienia płetwy grzbietowej.
Budowa zewnętrzna: Masywna, nie bardzo spłaszczona po bokach, plaski brzuch. Barwy ciemnobrunatne i żółtobrunatne, zależne od warunków środowiskowych. Otwór gębowy z dwoma małymi wąsikami przy górnej wardze oraz 2 mniejszymi w kącikach warg. Długa płetwa grzbietowa, krótka odbytowa. Płetwa ogonowa nieco zaokrąglona.
Występowanie: na terenie całej Polski - w stawach, jeziorach zaporowych, wyrobiskach, gliniankach i rzekach o spokojnym nurcie.
Długość życia: maks. Ponad 20 lat
Odżywianie: owady, ślimaki, drobne organizmy wodne
Rozmnażanie: 1 kg masy samicy to ok 200 tys. jaj. Naturalne tarło nie następuje w polskich wodach na skutek zbyt niskiej temperatury wód.
Znaczenie gospodarcze: Hodowany wyławiany w celach spożywczych
Pokarm: ryba wszystkożerna - plankton roślinny, larwy skorupiaki, larwy ochotkowych, pijawki, bezkręgowce, nasiona roślin.
Metody połowu: gruntówka, przystawka ze spławikiem i bez, gruntówka z ołowiem przelotowym (sprężyna, koszyczek zanętowy).
Przynęty: ziemniak, kukurydza, groch, pasty, kulki proteinowe, makaron, rosówki, czerwony i biały robak, szyjki rakowe.
Okres ochronny: nie ma.
Wymiar ochronny: 30 cm Wymiar ochronny nie dotyczy rzek.
Limit dzienny: 3 sztuki łącznie z: amurem, boleniem, brzaną, lipieniem, pstrągiem potokowym, szczupakiem i sandaczem.
