Przygotowanie zanęty

Mieszanie na sucho.

Jeśli mieszan­ka ma się składać z większej liczby składników, trzeba je najpierw bar­dzo dokładnie wymieszać na su­cho. Nie dotyczy to gliny, żwiru ani przynęt zanętowych, które zawsze dodajemy na samym końcu procesu przygotowania zanęty. 

Nawilżanie

Najważniejsze jest na­wilżenie zanęty, od którego zalety konsystencja i właściwa jej praca. Nawilżać trzeba stopniowo. Wodę dodajemy małymi porcjami i cały czas energicznie mieszamy zanętę. Ważne jest, żeby zanętę mieszać dokładnie aż do dna pojemnika. Co pewien czas sprawdzamy, czy mieszanka jest na tyle wilgotna, by uformować z niej kulę. Kiedy konsystencja zanęty pozwala na ulepienie kuli, a jednocześnie kulę tę łatwo rozetrzeć w dłoniach, przerywa­my nawilżanie. Zanętę odstawiamy na kilkanaście minut i w tym cza­sie zajmujemy się przygotowaniem sprzętu. Ponieważ większość składników zanęty bardzo chłonie wodę, gdyż w czasie procesu produkcji poddawane są obróbce termicznej, to po 15-20 minutach jeszcze raz sprawdzamy wilgotność zanęty i je­śli trzeba, lekko ją dowilżamy. Nawilżoną zanętę można też prze­trzeć przez sito. Przecieranie ujed­nolica mieszankę, sprawiając, że nie znajdują się w niej cząstki mokre i suche, a tylko jednakowo nawilżo­ne. Jeśli nie mamy sita, to dłońmi sta­ramy się rozetrzeć wszystkie grudki. 

Obciążanie zanęty. 

Kolejną czyn­nością jest dodanie obciążnika. Nie­kiedy warunki łowienia wymagają dodania gliny albo żwiru. Trzeba pamiętać, że zanęta, która ma być mieszana z gliną, powinna być nie­co bardziej wilgotna niż ta, która jest używana w czystej postaci albo mie­szana ze żwirem. Spowodowane jest to tym, że glina, nawet z pozoru wy­glądająca na mokrą, zawsze chłonie część wody zawartej w zanęcie. 

Dodawanie przynęt zanętowych. 

Przynęty zanętowe zawsze doda­jemy tuż przed formowaniem kul zanętowych.



Formowanie kul. 

Zanętę formuje­my w różnej wielkości kule i podob­ne jej kształty. Do wstępnego nęce­nia w odległości kilkunastu metrów od naszego stanowiska lepimy kule wielkości grejpfruta lub pomarań­czy. Jeśli łowimy dalej, ale w zasięgu rzutu ręką, lepimy kule jak man­darynki. Do donęcania w czasie łowienia oraz do strzelania zanętą z procy lepimy kule o kształcie i wiel­kości zbliżonej do jaja. Kiedy łowimy w spokojnej wodzie, lepiej donęcać małymi kulami wielkości orzecha włoskiego. Miniaturowe kulki po­dobne do orzecha laskowego stosuje się w najpłytszych łowiskach, gdzie ryb jest niewiele.