Leszcz

Leszcz występuje u nas we wszystkich wodach nizinnych, w jeziorach oraz w bałtyckich przybrzeżnych słonawych zatokach i zalewach przymorskich. Jest to ryba o wysoko wygrzbieconym ciele. mocno spłaszczonym i małej głowie . Grzbiet ma ciemny, boki w młodzieńczym okresie srebrzyste, nabierają z wiekiem odcienia miedzianego. Wszystkie płetwy są szare. U nas leszcz osiąga długość 70 cm i ciężar 3-5 kg. W okresie wiosennym złowienie leszcza zdarza się rzadziej.

Wiosenne żerowanie (przed tarłem) jest krótkotrwałe (2-3 tygodnie) i przeważnie mija niepostrzeżenie z powodu dużego stanu wody i jej zanieczyszczenia. Następny okres żerowania rozpoczyna się w tydzień lub dwa po tarle (początek czerwca), najlepsze jednak wyniki połowów osiąga się w sierpniu i wrześniu. W dalszych miesiącach intensywność żerowania tej ryby maleje, ale trwa nawet w okresie zimowym pod lodem. Jesienią i w chłodniejsze dnie lata poławia się go przez cały dzień, natomiast w ciepłej porze roku leszcz, jak i inne karpiowate, woli żerować wczesnym rankiem lub przed wieczorem. Istotną rzeczą jest ustalenie okoliczności wpływających na połów.

Do niekorzystnych czynników należałoby zaliczyć:

• a) bezchmurne, upalne dnie, szczególnie latem; *
• b) przybierającą wodę;
• c) wysoką mętną wodę;
• d) parne powietrze przed burzą; w tym okresie można zaobserwować liczne spławy leszcza;
• e) pełnię księżyca (dla połowów w dzień);
• f) chłodne (północne lub wschodnie) wiatry.

Korzystnie natomiast mogą kształtować się połowy:

• a) w dni pochmurne, deszczowe, lecz ciepłe, zwłaszcza latem;
• b) bezpośrednio po ulewnym deszczu lub burzy;
• c) przy niskim stanie wody;
• d) przy pogodzie wietrznej (ciepły wiatr południowy lub zachodni); nie przeszkadza wówczas nawet silna fala.

W okresie wiosennych roztopów leszcz nie ma jeszcze stałego siedliska. wędruje po zalanych łąkach, wchodzi do zatok i dopływów. Złowienie go W tym czasie jest czystym przypadkiem. Po odbytym tarle leszcz schodzi do miejsc średnio głębokich o słabym prądzie. Tu przebywa przez całe lato żerując raz w miejscach głębokich, innym razem na płyciznach. W jeziorach dobre miejsca są przy brzegu, gdzie zaczyna się spad. Czasem przebywa tu na znacznych głębokościach. W pełni sezonu bardzo dobrym miejscem połowu jest piaszczysta przykosa na granicy głębokich miejsc i płycizny oraz zakończenie posuwającej się sypkiej mielizny, gdzie dno stromo opada w dół, a woda wytracając szybkość, tworzy powolne wiry. W dni ciepłe o świcie i przed zmierzchem leszcz chętnie odwiedza przybrzeżne partie wody, płytkie zatoki, wyrwy, na powierzchnię wychodzi bardzo rzadko, chyba podczas wylotów widelnicy. W zasadzie nie lubi miejsc o dnie twardym, żwirowato-piaszczystym. Woli podłoże gliniaste, miękkie. Unika silnego prądu. Złowić go jednak można i na bystrej wodzie o piaszczystym dnie i na twardych spadach przykosy. Sprzęt do łowienia leszcza powinien być raczej delikatny, gdyż jest to ryba słaba. Wystarczy wstrzymać pierwsze zrywy. Najlepsze rezultaty w połowach rzecznych osiąga się przy zastosowaniu przepływanki. Na jeziorach leszcz poławiany jest często na głębokości znacznie przekraczającej długość wędziska. Wielką pomocą wówczas jest łowienie odległościówką (match). Na znaczniejszych głębokościach łowimy go na feeder .Po zacięciu należy jak najszybciej oderwać rybę od dna i wyprowadzić z łowiska, aby nie spłoszyć pozostałych leszczy żerujących zazwyczaj gromadnie. Nie wolno również wyprowadzić jej od razu na powierzchnię, gdyż koziołkując narobi sporo hałasu, wystraszając z łowiska wszystkie ryby. Zmęczony leszcz wypływa sam na powierzchnię i spokojnie, leżąc na boku łatwo daje się wziąć podbierakiem. Leszcz jest rybą dość płochliwą. Wystarczy spłoszyć jedną sztukę, aby pożegnać się z całym stadem. Dlatego do wody podchodzi się niezmiernie ostrożnie, stąpając lekko i bezszelestnie, uważając przy tym, aby cień nie padał na wodę, zwłaszcza przy połowach wczesnym rankiem lub wieczorem, gdy ryba przebywa w pobliżu brzegu.

Rodzina: karpiowate 

Występowanie: Wody głęboki i stojące, w Azji oraz Europie środkowej i zachodniej 

Ciało: Masywny kształt, spłaszczony bocznie. Łuski złoto-srebrzyste. Płetwy w kolorze ciemnobrunatnym, grzbietowa krótka, odbytowa długa. Płetwa ogonowa rozwidlona. 

Ciężar: 0,5 - 5 kg, maks. 7 kg 

Odżywianie: Pokarm zalegający w mule. Zasysa muł, następnie filtruje go poprzez wypluwanie i wyszukiwanie cząstek pożywienia. 

Rozmnażanie: Tarła zespołowe. 

Tryb życia: Żyje w gromadach, żeruje zespołowo, zimuje w dużych stadach. Lubi wysokie temperatury wody w czasie rozrodu. 

Przynęta

Przynęty leszczowe to wszelkie robactwo - białe, czerwone robaki. Dobra także jest kukurydza, parzona pszenica, ciasta. płatki owsiane, makaron, ochotka