Karaś

Łowienie karasi na wędkę jest trudne i niezbyt popularne. W celu uzyskania dobrych wyników połowu niezbędne jest rozeznanie co do przyzwyczajeń ryby wynikających ze specyfiki danego zbiornika wodnego, które wpływają na intensywność oraz porę jej żerowania. Poławiamy karasie od wiosny do jesieni. Z nastaniem pierwszych chłodów ryba ta słabo bierze przynętę. 

Karaś wyróżnia się krępym, lecz spłaszczonym kształtem tułowia, którego szerokość w stosunku do długości Wynosi nieraz jak 1 : 2. Duża łuska lśni mosiądzem, przechodząc w ciemny brąz z odcieniem zielonkawym w kierunku grzbietu. Brzuch jest jasnożółty, płetwy parzyste, u nasady zabarwione na czerwono, pozostałe ciemnooliwkowe.

Karaś jest rybą mało wymagającą, jeśli chodzi o warunki bytowania. Występuje prawie we wszystkich spokojnych wodach, poczynając od przybrzeżnych partii Bałtyku. Żyje nawet w mało natlenionych stawach, rowach, gliniankach, byleby dno było dostatecznie muliste. Zagrzebany w tym mule karaś potrafi przetrwać zimę przy zamarzniętym prawie do dna zbiorniku. Osiąga średnią długość 30 cm i ciężar 0.5 kg. W niektórych jeziorach trafiają się osobniki znacznie większe.

Pokarmem karasia są drobne zwierzęta wodne bytujące w mule lub na roślinach wodnych oraz nasiona tych roślin. Obfitość pokarmu sprawia, że niezbyt chętnie pobiera on pokarm nieznany, znajdujący się na haczyku. Wyniki połowu można polepszyć przez dłuższe nęcenie. Musi to być wykonane umiejętnie, aby wyrzucony pokarm nie ugrzązł w mule. Można to osiągnąć przez wysypanie odcinka dna piaskiem, wyłożenie darniną lub przez opuszczenie zanęty w jakimś bębenku z siatki z uwiązanym od dołu ciężarkiem, a u góry pływakiem. aby bębenek unosił się na pewnej wysokości od mulistego dna, a zanęta stopniowo rozmywana wodą ściągała rybę. Na zanętę nadaje się: kasza krakowska lub gryczana, grysik pszenny, pęczak, pszenica, przecierane ziemniaki, mielony chleb razowy, prażucha oraz małe czerwone robaczki.

Ważną rzeczą jest wybór odpowiedniego miejsca połowu. Najlepiej, jeżeli jest to „oko" między wodorostami o głębokości 1-2 m (im cieplej --tym głębiej), w każdym bądź razie przy pasie roślinności.

Sprzęt stosuje się taki sam jak do łowienia płoci, przy czym na pierwszym miejscu (przy połowie niezbyt głębokim) należy wymienić zestaw bez obciążenia z użyciem spławika samogruntującego. Przynęta musi się unosić na parę centymetrów nad mulistym dnem.

Latem korzystna jest pogoda pochmurna, lecz ciepła i bezwietrzna, może nawet mżyć drobny deszczyk. Na wiosnę i bliżej jesieni lepsze są dni słoneczne.

Rodzina: karpiowate 

Średnia długość życia: 15 lat, hodowlane 25 lat 

Długość ciała: 20 cm, maks. 40 cm 

Ciężar: 2,5 kg, maks. 5 kg 

Odżywianie: skorupiaki, larwy owadów, mięczaki 

Rozmnażanie: jajorodne 

Dojrzewanie: samica 3 - 4 lata, samiec 2 - 3 lata Występowanie: na terenie całej Polski - we wszystkich rodzajach wód z wyjątkiem rzek o charakterze typowo górskim. 

Pokarm: larwy owadów, skorupiaki, rośliny (skrzypy, pałka wąskolistna, moczarka kanadyjska). 

Okres ochronny: nie ma.

Wymiar ochronny: nie ma. 

Limit dzienny: 5 kg.

Okres połowu

Najlepszą porą do połowu są miesiące letnie: maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień. Pora dnia to zdecydowanie wczesny ranek.

Zanęta

Wskazane jest nęcenie, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z jeziorem i znacznym rozproszeniem ryby. Warto pamiętać, że na karasia nie należy nęcić obficie. Najlepiej nadają się: czerwone robaki, ochotka, białe robaki, a także kasza, chleb. Nęcenie powinno trwać kilka dni. W czasie łowienia dobrze jest podnęcić od czasu do czasu dla utrzymania ryb w łowisku. Najlepiej wtedy używać bułki tartej z kaszą kukurydzianą i rozdrobnionymi płatkami owsianymi z niewielką ilością białych robaków.

Przynęta

Najlepszymi sprawdzonymi przynętami są białe i czerwone robaki, ciasta, ziemniaki, kukurydza, chleb.